Schwalbe Aerothan was een van de eerste TPU-binnenbanden op de markt. TPU is een kunststof dat lichter en soepeler is dan binnenbanden gemaakt van butyl of latex. Maar veel mountainbikers zijn al heel lang gewend aan de voordelen van tubeless rijden. In hoeverre is de Schwalbe Aerothan-binnenband dan het overwegen waard? Ik testte deze binnenband om je daar meer over te vertellen.
Geen geklieder
Als je tubeless rijdt, dan is de kans groot dat je weleens aan het kliederen bent geweest met de sealant. Op voorhand is monteren zonder geklieder met sealant wat mij betreft de grootste belofte van de Aerothan voor mountainbikers, want qua eigenschappen evenaart de TPU-binnenband namelijk de voordelen van tubeless rijden. Om maar te beginnen met het gewicht. Dat is aanzienlijk lichter dan een butyl- of latex-binnenband. En zelfs lichter dan tubeless. Aerothan is er voor racefiets, allround (zeg gravel) en in de breedte van MTB-banden. En daarbinnen heb je ook weer verschillende keuzes. Wij hebben de 2.10 tot 2.40 inch (ETRTO 54/62-622) uitvoering en die weegt 92 gram op onze weegschaal. De adviesprijs is € 27,90.
Als ik me wat meer verdiep in de testresultaten op de site van Schwalbe, zie ik dat de MTB-uitvoering van de Aerothan zich wat betreft snake bites kan meten met de tubeless setup van Schwalbe. De butyl-band scoort het slechtst en een latex-band zit net onder de koplopers. In gewicht springt de Aerothan er juist weer uit. Je bespaart al snel 50% ten opzichte van een traditionele binnenband. Ook de rolweerstand is aanzienlijk beter dan een butyl-band, maar latex, tubeless en TPU zitten elkaar op de hielen. Tot slot: een Aerothan-band is ook beter bestand tegen hitte, maar dat is eigenlijk vooral belangrijk bij velgremmen. Ook is de Aerothan-band te repareren met lijmloze patches van Schwalbe.
Montage
De Aerothan TPU band monteer ik net zoals een normale binnenband en dus zonder geklieder van sealant met een tubeless-band. Toch moet je wel opletten bij het monteren, want je mag de binnenband niet te hard oppompen vóór je deze in de buitenband plaatst. De maximale druk nieuw uit de doos is 0,3 bar. Het kunststof heeft namelijk even tijd nodig om zich uit te rekken wanneer de band uit de verpakking komt. Als je te snel, te veel druk in de band doet, zet deze te snel uit en dan wordt de binnenband te breed. Datzelfde geldt trouwens voor hermonteren. Je kunt een Aerothan-band hergebruiken, maar dan alleen bij een even brede of bredere band. Ook dat heeft met het uitzetten te maken.
De transparante binnenband krijgt meteen zijn mooie ronde vorm bij lage druk. Dat vereenvoudigt het plaatsen in de buitenband. Die bolt ook meteen mooi in vorm. Daarnaast is het kunststof best glad en voorzien van een dun vettig laagje en geen talkpoeder. Dit laagje is heel dun, want je voelt het nauwelijks. Hierdoor vormt de band zich makkelijker en hoef je niet zo bang te zijn dat de binnenband tussen de velg en de buitenband klem komt te zitten. In dat opzicht scoort de Aerothan dus al pluspunten bij de montage ten opzichte van een latex- of butyl-binnenband.
De buitenband monteren na het plaatsen van de binnenband werkt verder hetzelfde als normaal. Op druk brengen ook. Nu de binnenband in de buitenband zit, kun je dit ook gewoon snel doen met bijvoorbeeld een compressor. Dat geldt ook voor CO2-patronen. Die kun je gebruiken, mits de band in een buitenband zit. Daarmee is de Aerothan-band natuurlijk ook een ideale reserveband: lichter en veel compacter dan butyl, dus makkelijker mee te nemen. Hou er wel rekening mee dat het TPU niet langdurig tegen sealant kan. Als thuiskomertje prima, maar de Aerothan-band voor een lange periode blootstellen aan resten van sealant vergroot de kans op een lek. Sealant in de binnenband als extra bescherming is dus ook geen optie.
Rijervaring
De prestaties van de Aerothan zijn op papier ook veelbelovend. In de praktijk merk ik inderdaad direct verschil. Ik wissel regelmatig tussen butyl-binnenbanden op mountainbikes die we testen en op mijn eigen mountainbike rijd ik tubeless. Gevoelsmatig evenaart de Aerothan binnenband de lage rolweerstand van een tubeless set. Toch voelt de band iets anders. Een tikkeltje zenuwachtiger. Het is een nuance, maar ik probeer het te omschrijven: als je bijvoorbeeld over een wortel rijdt, dan voel je dat de band sneller wil terugveren naar zijn oude positie. Nu heb ik de banden opgepompt met 1.5 bar en dat is vergelijkbaar met de druk die ik tubeless rijdt.
Tubeless houdt voor mijn gevoel iets langer contact met het oppervlak, juist als dat grillig wordt. Een tubeless band vouwt zich wat beter om (in dit geval) de wortel heen, terwijl de Aerothan sneller terug wil naar zijn originele vorm. Het verschil is niet groot, maar het is er toch. In vergelijking met butyl is het TPU wel echt vele malen soepeler. Dat zorgt voor meer grip en controle doordat de buitenband ook beter meebeweegt met de ondergrond.
Door de souplesse van de binnenband geeft het de buitenband de mogelijkheid om zich sneller en beter aan te passen. Wanneer ik de banden iets aflaat tot 1.3 bar, merk ik dat deze combinatie met de buitenband nog iets soepeler aanvoelt en veel grip geeft. Ten opzichte van tubeless merk je nog steeds die kleine nuance dat hij iets sneller terugveert in zijn oude positie. Dit valt me op wanneer ik snelle wortelafdalingen rijdt, dat de band net iets meer stuitert ten opzichte van tubeless.
Maar als je het dan vergelijkt met een butyl binnenband, is dit vele malen minder en rolt hij juist beter over die wortels. Wat betreft de rolweerstand merk ik dat bij deze lagere bandenspanning geen merkbaar verschil, en rolt het nog lekker. Ik rij de banden in combinatie met de Schwalbe Rick XC Pro banden. Bij mooi aangelegde routes met kom-bochten en snel draaien en keren is de souplesse van deze bandencombinatie niet te onderscheiden van tubeless.
Merkbaar lichter
Ook het lagere gewicht merk je direct. Hoewel 50% lichter op papier niet zoveel lijkt, heb je ook te maken met roterende massa. Het loont dus ontzettend om het gewicht van je banden te verlagen, want die zitten ook nog het verst van de as, dus die grammen wegen het zwaarst. Op papier is Aerothan zelfs lichter dan sealant. Voor een MTB-band heb je al snel 100-120 mm sealant nodig. Gewicht verschilt per samenstelling en fabrikant, maar je kunt stellen dat je het al snel hebt over meer dan 100 gram exclusief ventiel. Onze Aerothan weegt 92 gram inclusief ventiel. Reken uit je winst. Ook hier wint de Aerothan het dus ten opzichte van tubeless.
Toch is de sterkste troef van tubeless de lekbestendigheid. Zeker met de zelfdichtende eigenschap bij kleine gaatjes is tubeless daarom voor velen de uitgesproken keuze. De testen op Schwalbe’s website laten zien dat de lekbestendigheid vele malen beter is dan andere binnenbanden (Plungertest), maar daarin wordt tubeless niet meegenomen. Mijn ervaring is wel dat TPU veel meer kan hebben dan andere soorten binnenbanden.
De Aerothan voelt veel steviger dan butyl en latex, maar als kleine scherpe voorwerpen als doornen of spijkers door de buitenband dringen en het TPU beschadigen, ontstaat alsnog een gat dat niet dicht of te pluggen is. Kortom, als de afweging lekbestendigheid is, zou mijn voorkeur (zeker in bijvoorbeeld wedstrijden) nog steeds uitgaan naar tubeless, al gaat dat ten koste van het iets lagere gewicht. Ook al spreekt Schwalbe van zelfdichtende eigenschappen van TPU. Kleine gaatjes dichten niet helemaal. Dat is overigens ook wat Schwalbe onderschrijft, waardoor de lucht toch langzaam ontsnapt. Daarnaast is het lastig vergelijken tussen TPU en tubeless, omdat je nooit op precies dezelfde manier lek rijdt en je dus niet weet hoe de andere optie het zou houden.
Kunststof ventiel
Toen de Aerothan-banden voor het eerst op de markt verschenen, ben ik ze vrij snel gaan proberen. Ook destijds werden mijn hoopvolle verwachtingen aan het begin vreugdevol ingelost. Toen had ik weinig ervaring met tubeless en was de verbetering ten opzichte van butyl-banden aanzienlijk. Aan een lager gewicht en betere rolweerstand wen je snel. Toch werd ik na verloop van tijd verrast door de TPU-banden. Dat zat met name in onverwachte leeglopers die ik ervaarde.
Uit navraag bij Schwalbe is het bekend dat bij de eerste batch van de banden een zwak punt zat bij de aansluiting van het ventiel op de band. Nu zijn de ventielen nog van kunststof gemaakt en dat maakt deze wel iets kwetsbaarder. Hierdoor ga ik er wel voorzichtiger mee om. En ook daar is Schwalbe zich van bewust, want volgend voorjaar komt er een vernieuwde versie van de Aerothan banden met aluminium ventielen!
Geen leeglopers meer
Bij de huidige test van de Aerothan banden heb ik ruim twee maanden geen leeglopers gehad. Wel merk je dat de banden langzaam iets lucht verliezen, zoals je wellicht ook herkent als je met latex binnenbanden rijdt. Een butyl-band verliest ook langzaam aan wat lucht, maar bij de TPU-banden gaat dat iets sneller dan bij butyl maar dan niet weer zo snel als bij een latex binnenband. Voor de rit even je bandenspanning checken is wel aan te raden. Al is dat altijd een goed idee, ongeacht de banden die je rijdt.
Als ik na een poosje de banden eraf haal om ze te bekijken, valt me op dat ze flink waren verkleurd en veel minder elastisch waren dan bij het installeren. Ze oogden een beetje uitgewrongen. In de rijervaring maakte dat geen verschil, maar ik vond het wel een bijzonder gezicht.
Conclusie
De Aerothan-band lost veel van zijn beloftes positief in. Een opvallend soepele band die zich qua rijgedrag kan meten met tubeless banden en die in veel gevallen zelfs lichter is dan tubeless. In combinatie met de Schwalbe Rick XC Pro banden rollen ze lekker soepel en geven veel grip en vertrouwen in de bochten. De prijs van een band is € 27,90 en dat klinkt veel voor een binnenband, maar voor een tubeless setup met voor onder andere sealant en ventielen ben je ook al snel een vergelijkbaar bedrag kwijt. Je merkt dat de Aerothan banden net wat directer reageren bij wortels en ruige ondergrond, maar het scheelt je geklieder met sealant bij pech, onderhoud of montage.
Meer bij Schwalbe.
