We kregen er weer eentje te leen: een krachtige elektronische mountainbike met flinke power en uithouding. Een ‘downhill fun machine’ noemt Merida het, maar hoe zit dat in een land waar bijna geen bergen zijn? Je leest het in dit artikel over de Merida eOne Sixty 875.
Eerste aanblik
Je ziet het meteen. Dit is een robuuste eMTB met een flinke accu en veel veerweg. Dat voel je ook, want de eOne Sixty 875 weegt best veel. Het aluminium frame, de 750 Wh accu en de 170 mm travel maken dat onze weeghaak doorslaat. Volgens Merida weegt de fiets in maat M 26,1 kilo en dat kan kloppen. De limiet van onze weeghaak is blijkbaar 25 kilo. Maar wat krijg je terug voor dit gewicht en een adviesprijs van € 6.899,-?
De Merida eOne Sixty 875 is voor enduro bedacht. Dat verklaart de veerweg van 170 mm voor en 174 mm achter. Ook zie je meteen de mullet-setup. Een kleiner achterwiel van 27,5 inch maakt de mountainbike wendbaarder in krappe bochten en controleerbaarder in steile afdalingen of technische passages. Verder valt op dat de mountainbike is uitgerust met verlichting.
Shimano motor, remmen en groepset
De motor is een Shimano EP801. Die weegt 2,7 kilo, is daarmee relatief licht en heeft 85 Nm maximaal koppel. Ook zou de motor redelijk stil moeten zijn. De EP801 is gemaakt voor de sportieve rijder en heeft vier ondersteuningsmodi; Walk, Eco, Trail en Boost. Die kun je zelf instellen in de E-Tube Project Cyclist-app. Bij ons staat de ondersteuning ingesteld op één Eco-stand met maximaal 20 Nm koppel, dan zes verschillende trail standen die met een steeds lagere input van de rijder beginnen met ondersteunen tot maximaal 76 Nm. De laatste Boost stand gaat met vrij weinig input van de rijder vrij snel naar een koppel van maximaal 85 Nm. Het maximale piekvermogen van deze motor is 600 Watt.
De eOne-Sixty 875 is uitgerust met een volledige Shimano Deore XT-groep. De 4-zuigerremmen zijn fors met grote remschijven (220 mm voor en 203 mm achter). Net als de banden om de aluminium velgen. Maxxis Assega en Minion DHR II van 2,4 inch banden. Verder vind je van RockShox een RockShox Super Deluxe Select demper met in het frame 174 mm veerweg en een Zeb Select voorvork met 170 mm travel. Met 64,4 graden balhoofdhoek en 78,4 graden zitbuishoek is dit model niet uitgesproken progressief.
In- en afstellen
Het afstellen van de eOne-Sixty is ongecompliceerd. Vaak ben je toch wel even aan het prutsen met elektronische componenten, maar met de app en de motor kun je makkelijk de juiste standen kiezen. Je hoeft geen account aan te maken in de Shimano-app en je hebt snel door welke standen de mountainbike heeft. Verder kun je ook niet heel veel aanpassen, maar dat is prima want de acht standen volstaan out of the box. Opladen en accustatus spreken ook voor zich. Ook de voorvork en demper stel ik af op basis van de sag en rebound die ik normaal hanteer. Ook geen bijzonderheden en lekker ongecompliceerd.
Toch moet ik bij de dropper post even goed kijken hoe ik die afstel. De Merida Team TR II is namelijk gemaakt om zover mogelijk in de zitbuis te schuiven en daarna op de juiste zadelhoogte af te stellen. Zo kun je de dropper dus maximaal naar beneden doen. Als je het doorhebt, super handig en praktisch. Ook als je even iemand anders op de fiets wilt laten rijden heb je geen andere tools nodig om de zadelhoogte goed te krijgen. Het is een kwestie van even de stelring losdraaien en de hoogte aanpassen.
Het display van de Shimano-motor vraagt wat meer aandacht. Tijdens het rijden is het juist prettig dat je weinig toeters en bellen hebt waaruit je kunt kiezen, maar als ik simpelweg het voorlicht wil aanzetten duurt even voordat ik doorheb hoe ik door het menu heen kom met een combinatie van de knoppen op het display en de bovenbuis. Eenmaal onderweg wissel je gemakkelijk van stand op de bovenbuis of met de knoppen van de Assist Switch op het stuur.
Rijden maar
Als ik vertrek vanuit huis, moet ik over het asfalt naar het bos. In Nederland mogen eMTB’s zonder kenteken een maximumsnelheid hebben van 25 km/h. Als sportieve fietser zit je daar al snel aan en dat geldt ook voor deze mountainbike. Ondanks het feit dat hij zwaar is, rolt de mountainbike ook lekker door als hij geen ondersteuning krijgt. Zo kan ik toch lekker een vast tempo blijven trappen. Alleen wanneer ik precies op de grens van 25 km/h rijdt doordat het iets oploopt of de wind tegen staat, merk ik dat de motor steeds aan- en uitgaat. Dat is wat onrustig, maar in de eco-stand is dat gevoel bijna weg.
Eenmaal op de trail merk je hoe comfortabel de voor- en achtervering zijn. Ze zijn niet zompig, maar vangen goed de kleine oneffenheden af. Daarnaast is er nog ruim voldoende veerweg over voor extreme omstandigheden. Die nuance aan het begin is prettig met flink hoog gewicht. Als dat namelijk te stijf of te weinig zou zijn, dan zou over kleine oneffenheden de mountainbike gaan stuiteren en een zware mountainbike hou je dan minder goed onder controle. Uiteindelijk zet ik de rebound nog een fractie sneller en heb ik een heerlijk comfortabele rit waarbij ik lekker over wortels en puntige stenen hobbel zonder daar echt iets van te merken.
Toch is deze mountainbike natuurlijk vooral gemaakt voor het extreme. En die hebben we in Nederland te weinig. In Rhenen komt een route als Kwintelooijen daar wat mij betreft nog een beetje in de buurt, met steile technische afdalingen en beklimmingen. Dan valt deze mountainbike helemaal op z’n plek. Waar het gewicht op vlakke flowtrails me eerder nog wat tegenstond, omdat ik die robuuste power eigenlijk niet nodig had, merk ik dat deze mountainbike hier echt voor is gemaakt.
Als je wil kan je nog steeds werken aan je conditie
De route van Kwintelooijen is niet lang, maar wel zwaar. Je rijdt zo’n 10 minuten per ronde en daarom vond ik het leuk om een test te doen waarbij ik de standen met elkaar vergelijk. De uitgebreide test vind je in de video, waarbij het verschil tussen 65 Nm koppel en de maximale 85 Nm ondersteuning verrassend klein is. Toch merk ik bij de eerste ronde met zo’n 50 Nm koppel al direct het voordeel van een krachtige eMTB.
Ondanks het gewicht brengt de eOne-Sixty in de middelste stand (met zo’n 50 Nm) me makkelijk naar boven. Het valt op dat de motor nog best stil is. Natuurlijk hoor je gezoem, maar het is niet storend. Een beetje vergelijkbaar met een drone van dichtbij, alleen dan veel zachter in volume. Op de middelste stand ga je nog steeds best spaarzaam om met de accu, maar kun je wel een sportieve rijstijl aannemen naar boven. Op de steile klimmen doe ik aardig aanspraak op mijn conditie, terwijl ik toch lekker wordt ondersteund om de zwaardere mountainbike boven te krijgen.
Wil je het jezelf iets makkelijker maken of wil je de kick van harder naar boven ervaren, dan kom je toch meer uit op stand 6 van 8. Met zo’n 65 Nm aan ondersteuning, kan ik op de krappe bochtjes eigenlijk niet veel harder naar boven. Zelf trap ik nog steeds even hard als in de vorige stand, maar resultaat is dat ik veel snellere rondetijden rijd. Ook hier doe ik gewoon aanspraak op mijn conditie en merk ik vooral dat wat ik zelf moet leveren veel dynamischer is. Harder aanzetten, maar ook sneller de benen stil omdat je hard komt aanrijden. Dat geldt ook voor het geluid van de motor, die agressiever klinkt maar niet meer geluid maakt.
Slacke geometrie, lekkere flow
Naar beneden kom ik al snel boven de 25 km/h. Je merkt aan de mountainbike in zulke gevallen eigenlijk niet dat de ondersteuning wegvalt, omdat je op de bochtige singletracks naar beneden toch weinig kunt trappen. Wel merk ik de veerweg en het comfort van de dempers. Zeker met de snelle rebound, kan ik heel gericht en hard over de obstakels naar beneden rijden. Daarbij zijn de krachtige remmen die snel aangrijpen een verademing. De mullet-setup maakt ook dat ik mijn gewicht iets meer naar achter kan plaatsen, waardoor ik bij serieuze obstakels lekker kan blijven flowen. Toch ben ik wel blij met de brede en stevige banden, want ik stel de wielen met deze rijstijl best wel op de proef. Ondanks het gewicht, hou ik goed contact met de natte ondergrond.
De geometrie van deze eOne-Sixty mag dan niet uitgesproken progressief zijn voor een enduro bike, maar is slack genoeg naar mijn gevoel. Daardoor stuurt hij ook juist wel weer heel gericht en ik vind het gedrag dan ook heerlijk in balans met de sportieve rijstijl. Als je van een luie geometrie houdt, dan vindt je dit frame mogelijk te zenuwachtig en het biedt geen mogelijkheid om met een flipchip de geometrie aan te passen. Die flipchip is enkel voor het plaatsen van een 29 inch achterwiel. Ook goed om te vermelden: het frame is volledig van aluminium. Eigenlijk niet echt gangbaar in deze prijscategorie, maar in praktijk merk ik geen nadelen voor wat betreft stijfheid. Ik kan me voorstellen dat het de mountainbike iets zwaarder maakt dan nodig, maar dat compenseert de krachtige motor.
Volle bak in Boost stand
Tot slot dan de Boost-stand, waarbij ik de maximale koppel van 85 Nm aanspreek. Meteen valt me op dat die modus veel agressiever is. De ondersteuning komt eerder en harder op gang. Ook dat hoor je aan de motor, maar nog steeds: opvallend zacht. In praktijk heb ik er op Kwintelooijen alleen niet zoveel aan. Toch kan ik de vele technische passages naar boven, simpelweg de kracht van die 85 Nm niet kwijt en moet ik vaker omhoog in de remmen knijpen. Ook zal deze stand sneller het piekvermogen van 600 Watt bereiken, die vermoedelijk in de Trail-stand ook wel vaak wordt aangetikt. Het rijgedrag wordt vooral agressiever, maar de snelheid wordt niet opvallend meer. Resultaat is een rondetijd die nauwelijks verschilt van de 6/8 Trail-stand.
Is dat gewicht van deze eMTB nou erg eigenlijk? Nee, maar het is wel iets waar je rekening mee moet houden. De motor is krachtig genoeg om je voldoende te ondersteunen op steile trails, waarbij de 750Wh je ook in hoge standen echt wel een goed rijbereik geeft. Het extra gewicht moet je vooral in overweging nemen als controle belangrijk voor je is. Zolang de zware mountainbike de goede kant op rijdt, rolt het juist lekker in je voordeel, maar het kost wel meer moeite om de fiets te corrigeren. Gelukkig helpt de mullet setup de mountainbike toch ook nog steeds lekker wendbaar te maken en voor mensen die bijvoorbeeld een motor gewend zijn zal het gewicht geen enkel probleem zijn.
Voor de volledigheid nog een vermelding voor de Shimano Deore XT groep, die gewoon dik in orde is. Om de duurzaamheid en levensduur van de groepset te garanderen, is gekozen voor de LinkGlide uitvoering. Die is speciaal voor eMTB’s en heeft betere prestaties als er veel koppel op de aandrijving komt te staan. De remmen blinken uit in aangrijpen en betrouwbaarheid en de mechanische groep werkt soepel in combinatie met deze eMTB. Geen omkijken naar gehad. De shifter kan maar één tandje zwaarder en twee tandjes lichter in één keer schakelen, om te voorkomen dat de ketting te scheef komt te staan terwijl er veel kracht door de motor wordt gegeven. In praktijk is dat geen probleem, vooral een kwestie van wennen.
Conclusie
Of je de kracht nodig hebt, is sterk afhankelijk van je situatie. Met name de grote accu zorgt voor extra gewicht. Dat gaat misschien iets ten koste van de wendbaarheid, maar gelukkig heeft deze enduro eMTB meer dan voldoende controle in de meeste gevallen.
Met een adviesprijs van € 6.899,- vind ik de keuze voor een volledig aluminum frame opvallend, maar verder is dan ook op niks bezuinigd. Ben je op zoek naar een krachtige enduro eMTB die wel tegen een stootje kan én uithoudingsvermogen heeft, dan is de eOne-Sixty wat je zoekt. En dat neemt niet weg dit robuuste model ook op onze vlakke flowtrails lekker comfortabel blijft.
Meer bij Merida.
