Hij is een artiest die ook een lekker stukje kan biken. Het zijn de twee passies van Max Nerurkar, welke voor hem heel veel gelijkenissen hebben. Hij ziet het biken dan ook als een kunstvorm en naar eigen zeggen zijn de trails zijn canvas.
In een periode van blessures waarin hij op het randje van depressiviteit zat, heeft hij het schilderen ontdekt. Als vorm van therapie waarbij hij zijn creativiteit kwijt kan en tot rust komt. Max heeft zichzelf aangeleerd om fouten te zien als leermomenten, zodat hij altijd het positieve eruit weet te halen. Hij geeft zelf aan dat hij meer leert van de dingen die niet goed gaan, dan van de overwinningen die hij behaalt.
In onderstaande video wordt Max een dag gevolgd. Van de rust die hij heeft als hij bezig is met een kunstwerk, tot de adrenaline die loskomt bij het crossen over de trails. Mooie beelden, waarin hij toch regelmatig de limiet opzoek. Overigens gaat hij daar ook wel eens overheen, en dat zie je ook in de laatste seconden van de video. Gaaf gemonteerd, en gave beelden!
via Cannondale
